چکیده

دانش تاريخ در ميان انديشمندان مسلمان از جايگاه ناسازه اي ( پارادوكسيكال) برخوردار است. از يكسو به عنوان مهم ترين حوزه معرفتي براي عبرت گرفتن جهت نيل به سعادت دنيوي و اخروي مورد تاكيد قرار گرفته است. اما از سوي ديگر در طبقه بندي علوم نزد مسلمانان، دانش تاريخ اغلب ناديده گرفته شده است. تا آنجا كه بسياري از انديشمندان مسلمان حتي در ميان علوم نقلي هم از آن ياد نكرده اند. در اين ميان، امام خميني (ره ) از نوادر عالمان مسلمان است كه به دانش تاريخ، هم از حيث فايده آن براي عبرت گرفتن و هم از حيث اهميت آن به عنوان يكي از علوم شريفه، كه به مثابه دانشي مستقل شأن و اعتبار بالايي دارد، توجه نموده است. امام خميني اگرچه كتاب مستقلي در باره تاريخ ندارد، اما همواره در آثار مختلف خود و همينطور در سخنراني ها، بيانيه ها و... به علم تاريخ اشارات زيادي دارند. نوشتار حاضر به دنبال تبيين اين رويكرد استعلاجويانه امام خميني در باب دانش تاريخ است.

واژه هاي كليدي: امام خميني، دانش تاريخ، طبقه بندي علوم